Ana içeriğe atla

Çaprazında aşkın...

siyah beyaz bir resimden
gözün ciğerine uzanır aşk.
yalnızlıklar yol arkadaşı olmamaya
tam niyetlenirken,
baharın gölgesi dört kişilik düşer
çaprazlaşan yaşamlara.
çaprazın her ucuna nefret
tam ortasına sevda yerleşir
yakalayabilmek için ya sevda avcısı
ya da sevgi oltası gerekir...



sararmış resmin kenarında
ot gözlü hayalet intiharlarda.
ayrlık günü, saati unutulan
saçma dakikalar...
oysa hesap kesim tarihi belli
ödedi sevdaya ait tüm verecekleri
alacaklar bir telde asılı.
anımsar göğem sızıları
ve yürek caddelerindeki
karmaşada ipteki azraili,
milimle kaçırlan yaşamları...



başa dönme noktasında
ten canlanr, mercan kayası
ebrusu aşk, harelenme çabasında.
yılların acısı çıkarılan şiirler
önce faili belli bir davada
yargılanır, kalem kırar yürek.
fail değişir bir gün aynada
yansıyan aşina simada...
artık dörtlü çaprazda ulaşamadağı
bir odakta kanamalarının
verdiği acının zevkiyle kalır...



iki yanlış birdoğru etmez, hırsla
attığı adımlar, ellerine yapışan
şımarık sevgilinin sessizliğinde
aksak fil ağrlığında...
onuru alınmış konuşmamalar da
artık geçtir. bölmeye uğrar ihanet.
karar vermeye yeltenirken
yanlış kıyafetini giymiş yüreğinde
mim bile yasaktır, aşkın son ahirinde...


(yarına kalsın baharı karşılama /kana bulanmadan doğrunun başındaki sevda...)

selma dönmez 9 mayıs 2009

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Her yolculuk bir kendine dönüştür

mimiksiz günlerde kutluyorum seni özgürlüğüm aksak bir kent şerefine  bem beyaz  kadehim sıkılmış şairlerin bunları camlara vuruyor gül mekten çıldırıyorum oransız bir semtte oranlı bir kahve içiyorum seninle kendime geliyorum genç bir binayı griye boyamışlar halinden memnun hiç ağlamıyor göz  kırpıyorum epeydir garip şeyler oluyor bir dramın kolunu tutuyorum seviyorum diye bağırıyorum aşık değilim biliyorum kentimi terkediyorum  kapat müziği muavin  bu kentte bağ görmeden büyüdüm ben... aksak kentim ana kentim kal kapkara  memleketi biz mi kurtardık  buradan yıllarca?  özgürlüğüm her şeyim  muavin geldi mi hareket saatim?   Selma Dönmez 4 mart 2013

aslında soğuktu tüm mevsimler...

aslında soğuktu tüm mevsimler... gözlerin soğuk, gözlerin yağmur gözlerin gözlerimde donar her sonbahar gözlerin ıslanmasın sevgili ruhumda kuzey rüzgarları var boran olur eskimiş tüm aşklar mor bir yıldızın arkasından bakan nefti bir aydır bakışın gözlerin ıslanmasın sevgili kalbimin buz kalıplarını kırar ve hala yanan ateşime aşk banar mevsim soğuk olunca ruhumda hissederim saçlarının donduğunu yokluğun soğuk , mevsim soğuk; ne bileyim aşka neler olduğunu? "Selma Dönmez"

susmak ve susamak arasında bir yaşam

İNdi Tİ sesiyle HAR bırakarak sevgi liler günü hediyesi bu dedi sesizce _______________________________________________ saniye ucunda _ziftin peki _ yaşam sevindi son üzülmeydi bu arsızlığı tanımayan taba bir ruhun bun kazanı kaynadı karadelik sınırında kaç renkti travmalar tutundu en koyusuna  yanılgıydı hep  aşk sevişemedi gökyüzünde k araf atmalar elma yasakken elmaydı, yasaksa çekici... ellerini buz boşluğuna atmadan  kaç asır geçti düşünme kuyularında sonsuzluk veya onsuzluk seçimlerinde intiharlarını yazdı sil baştan ya günahın cazibesi vardı, ya da cazibenin günahı... istanbul saten çarşaf gibi sarmadan didiklerken karadul masum bir beyni  Yarım kalmış bir  şiir in Son dizesinde kumtaşı duvar tonunda esrik tenler  İN sesi lacivert Tİ sesi  siyah tı  HARis bir  aşk a kelepçeli pembe ikinci bir şans aramadı harrran gürran /tuttu attı gençliği imiğinden... Susarak Yaşamak ve susarak ölmek/ susayarak  aşk a ve anlatmaya...