ben diyorum
nazenin notlarım
sen diyorsun
travmatik takılmalar
cesur olamıyorum
sözcüklerimin çoğu hapis
ödlekler dışarıda
onların ne hükmü var ne sabıkası
ağlıyorum metin olamıyorum vakit varken ağlamalı
pınarlarım kurumadan, kargalar gülmeden ahraz bir gündüze
sen ben bizler yokuz işte
olmadığımız bir yer burası
yalnızca esir sözcükler var
özgürleştirdiğim gün onları
uçup çocuksu düşlerin koynuna girecek
üst beyin erinçlerini seviyorum
alt beynim reddetse de onunla aramız iyi
bu kadar çıkmaz sokağın içinde
rüyalarım neden böylesine güzel
densiz coşkularım berrak sularda yüzüp
boşlukta yıldızları öpecek
artık bu dizelerin ne anlamı var
hangi cinayet bulmasını sağlar
ipsiz aşk kovalarının beni bir kuyunun köründe
erdiğimiz tüm erinçler
bahar günlerinden bir demetle cemrelenecek
dramatik bir marttaydım
ağladım güldüm
kelimeleri yanyana dizdim
bence nazenindiler
sence travmatik
hadi dostum
ruhuma inen merdivenlerde sen yoksun
seni ağlayan martıya
gülen kargaya
emanet ediyorum
sözcüklerimi yanyana dizmeye devam ediyorum
haddini bilmeyen her dize bundur
kalemin ucuna bakan için...
Selma Dönmez 13 mayıs 2013
Yorumlar
Yorum Gönder