yaşamaya bahane gerek

ne zaman bir türkü duysam

altı yaşında bir çocuk olurum

yastığıma sarılır

kımıl zararlılarını bulurum

radyonun sesi derinden girer kanıma

ruhuma sarmalanır ayrık otlarım ...



ne zaman bir şarkı duysam

onbeşine basar yaşım

sevdalanırım kimse yaşamamışcasına

gri  bulutlarıma yaslanır, ağlarım



ne zaman bir marş duysam içim titrer

kutaramadığım ülkem gelir aklıma

gençliğin tozları uçuşur havada

ekmek arası aklımı yerim

ızgara olur ciğerlerim ...



ne zaman bir şiir duysam

söylenmemiş dizeler

yazılıp atılmış şiirler

kalbime süzülür nefes gibi

tüm yaşamım ıhlamur kokar

yaşadığıma memnun olurum ...