(Korku yaşlılığın efendisi olduğunda; gençliğe yenildiğini unutur.korku bile bunar. İnsan bunasa çok mu? ) kapı kapandı karanlıktı yaşamak sınırını aşınca hafıza defterleri karalandı bunalmaların zirvesi bunama... süresiz ışıksızlık arzulanan çocukluk işte avuçlarında. kaçmak yaşanmış zamana bunama... bir gün, herhangi bir saat beyin seyahatte gelgitlerin acıtan gülümsemesinde ruhun valizlerini unutması bunama... unutmak unutulmaktı tüm aşinalar artık yabancı sınırsız umursamamalarda sorumsuz sorunluluk bunama... takıntılı günler parayla didişmeler eşyalarla sevişmeler depresif sövmeler bunama... sayaç sıfırlandı kapı kapandı ve karanlıktı... bunama bir muamma/ tanrım canımı almadan aklımı alma... Selma Dönmez 5 mart 2011
bir zeytin ağacının adıdır artık öptüm istanbul'un gözlerinden düşürmeyin ellerinizden... selma dönmez mayıs 19 2010